قیر امولسیون ترکیبی از قیر، آب و یک ماده امولسیون‌کننده است که در کاربردهای مختلفی مانند ساخت جاده، نگهداری روسازی و پوشش‌های سطحی مورد استفاده قرار می‌گیرد. امولسیون‌ها از طریق پراکنده‌سازی ذرات ریز قیر در آب با کمک ماده امولسیون‌کننده تشکیل می‌شوند که این ماده به تثبیت مخلوط و جلوگیری از جدا شدن قیر کمک می‌کند.
انواع مختلفی از قیر امولسیون وجود دارد که شامل امولسیون‌های آنیونی، کاتیونی و غیر یونی می‌شود که از نظر خواص شیمیایی و رفتار با یکدیگر تفاوت دارند. امولسیون‌های آنیونی دارای بار منفی هستند و عمدتاً برای پوشش‌های سطحی و لایه‌های چسبنده استفاده می‌شوند. امولسیون‌های کاتیونی دارای بار مثبت هستند و بیشتر برای نگهداری روسازی و آسفالت سرد به کار می‌روند. امولسیون‌های غیر یونی بدون بار الکتریکی هستند و در کاربردهای مختلفی مانند مه‌پاشی (Fog Seal) و چیپ سیل (Chip Seal) مورد استفاده قرار می‌گیرند.
قیر امولسیون نسبت به آسفالت گرم مزایای متعددی دارد که شامل مصرف انرژی کمتر، کاهش انتشار آلاینده‌ها و کاهش هزینه‌های ساخت می‌شود. این نوع قیر در دماهای پایین‌تری اعمال می‌شود که موجب کاهش انرژی مورد نیاز برای گرمایش و کاهش انتشار ترکیبات آلی فرار (VOCs) می‌شود. همچنین، قیر امولسیون را می‌توان در لایه‌های نازک‌تری استفاده کرد که باعث کاهش مصرف مواد و در نتیجه کاهش هزینه‌های ساخت می‌شود.
کاربرد قیر امولسیون معمولاً با استفاده از دستگاه پاشنده انجام می‌شود که مخلوط را به‌طور یکنواخت روی سطح جاده توزیع می‌کند. پس از پاشش، آب موجود در مخلوط تبخیر شده و یک لایه نازک از قیر باقی می‌ماند که سنگدانه‌ها را به هم می‌چسباند و یک پوشش ضدآب ایجاد می‌کند.
به طور خلاصه، قیر امولسیون ترکیبی از قیر، آب و ماده امولسیون‌کننده است که در کاربردهای گسترده‌ای مانند ساخت جاده‌ها، نگهداری روسازی و پوشش‌های سطحی به کار می‌رود. این نوع قیر مزایای متعددی مانند کاهش مصرف انرژی، کاهش آلاینده‌ها و کاهش هزینه‌های ساخت دارد و معمولاً با دستگاه پاشنده اعمال شده و لایه‌ای ضدآب برای اتصال سنگدانه‌ها ایجاد می‌کند.
